Ludwik(g) Klimek
"Kościół w Paryżu"
-
15 x 21 cm (z oprawą 37 x 43 cm)
- kredka / papier
- sygn. pieczęć p.d.
Ludwik (Ludwig) Klimek (ur. 23 sierpnia 1912 w Skoczowie, zm. w 1993 w Nicei) - był polskim artystą, malarzem i ilustratorem. Mieszkał we Francji. Artysta pochodził z wielodzietnej rodziny. Ojciec, Jerzy Klimek, prowadził sklep z artykułami kolonialnymi w Skoczowie i utrzymywał liczną rodzinę, dbając o edukację i rozbudzając wrażliwość dzieci. Udało mu się wychować dwóch artystów, starszego Ludwika i młodszego Józefa, który, idąc śladami brata, ukończył studia artystczne, a potem opuścił ojczyznę, osiedlając się w Australii.
Chłopcy pobierali lekcje u Gustawa Morcinka, który od 1919 do 1935 pracował jako nauczyciel w Skoczowie. Po uzyskaniu matury w gimnazjum w Cieszynie Ludwik studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Wiosną 1939 r. uzyskał stypendium i wyjechał do Paryża, gdzie chętnie korzystał z możliwości obcowania ze sztuką, odwiedzając liczne galerie.
Wybuch wojny zastał go w Paryżu. Artysta przeniósł się na południe, pomieszkując w Cannes, Nicei, St. Paul de Vence. Po zajęciu Paryża przez Wehrmacht schronił się w Aix-en-Provence. Po 1947 przeniósł się nad Zatokę Lwią i mieszkał w Mentonie.
Podczas pobytu w latach 1951/52 w Vallauris poznał Pabla Picassa, który mieszkał i tworzył tam od 1948 do 1955 roku. Klimek nawet przez jakiś czas gościnnie pomieszkiwał u niego, do czasu, aż znalazł własne zakwaterowanie. Żył także przez wiele lat w przyjaznych stosunkach z Markiem Chagallem. Wspólnie z Henri Matisse’m założył w 1951 r. i prowadził Biennale Internationale d’Art de Menton, gdzie wystawiał swoje obrazy. Jego dzieła zostały nagrodzone srebrnym medalem w latach 1951 oraz 1953. Namalował około 3000 obrazów. Większość została sprzedana do prywatnych kolekcji.
